En wat ik nooit meer anders doen… Het begon allemaal met die ene regenachtige zomerdag in Zeeland. We zaten in een gehuurd chalet, de kinderen speelden Uno op de vloer en ik probeerde een beetje koffiezetapparaat aan de praat te krijgen dat meer lawaai maakte dan een vliegtuig bij de landing. Alles was prima hoor — echt — maar ook een beetje net-niet. Je kent het wel. Die kussens die te zacht zijn, de tuinstoelen die wiebelen, en die ene keukenkast die altijd net scheef hangt.
Maar ondanks de kleine ergernissen voelde het goed. Je rolt zo het strand op, fietst langs weilanden, en in de avond ruikt het hele park naar barbecue en zonnebrand. Dat gevoel, van buiten zijn zonder gedoe, wilde ik vasthouden. Alleen dan… op mijn eigen manier.
De knoop doorhakken (en een beetje twijfelen)
Het idee om zelf een chalet te kopen was niet nieuw. Het zat al een tijdje ergens achter in mijn hoofd, op de ‘misschien later’-plank. Totdat mijn partner tijdens een wandeling langs de duinen opeens zei: “Zou jij het niet fijner vinden als we gewoon een eigen plekje hadden?”
En ja. Dat was eigenlijk precies het zetje dat ik nodig had.
De weken erna heb ik me verdiept in van alles. Niet de meest sexy zoektocht, eerlijk gezegd. Verschillende parken, bestemmingen, modellen, prijzen. Van “Wow, dat is betaalbaar!” tot “Oké, dat kost dus net zoveel als een kleine flat in de stad.” Maar ergens tussen die wirwar van informatie vond ik het: een tweedehands chalet, op een rustig park niet te ver van huis. Netjes onderhouden. Niet te groot, niet te klein. Gewoon goed.
Eigen grond onder je voeten (en slippers aan)
De eerste keer dat ik met de sleutel in de hand het houten trapje op liep, voelde bijna onwerkelijk. Alles rook naar schoonmaakmiddel en nieuw begin. We hoefde zelf echt niks meer te doen want de chalet was perfect opgeleverd door Lacet-Niederrhein.nl .
We hebben die eerste zomer elke vrijdagmiddag de auto volgegooid en zijn gewoon gegaan. Geen gezoek naar last-minutes. Geen discussie over welke camping we nu weer zouden proberen. Alles stond klaar. Slippers bij de deur, koffiekopjes op hun plek, bedden opgemaakt met ons eigen vertrouwde dekbedovertrek.
En misschien is dat wel het grootste verschil met huren. Die vanzelfsprekendheid. Die rust. Je stapt niet binnen in een vakantiehuis — je komt gewoon thuis, maar dan aan zee.
Een goede investering zonder poeha
Nu hoor ik je denken: “Leuk hoor, maar wat kost dat dan allemaal?”
Eerlijk is eerlijk: het is geen impulsaankoop. Maar als je het goed aanpakt, hoeft het ook geen financiële strop te zijn. Ik heb bewust gekozen voor een tweedehands chalet, gekocht via een dealer die gespecialiseerd is in gebruikte modellen. Geen vage onderhandelingen, geen verrassingen. Gewoon duidelijkheid en een eerlijke prijs.
En het mooie? De waarde blijft vaak behoorlijk stabiel, zeker als je een beetje onderhoud pleegt en de boel netjes houdt. Sommige mensen verhuren hun chalet ook wanneer ze er zelf niet zijn, al doen wij dat (nog) niet. Maar het is een optie — eentje die het geheel nóg aantrekkelijker maakt.
Geen gedoe, geen wachtrijen, geen gezoek meer
Wat ik vooral merk, is dat de vakantie al begint op donderdagavond. Je hoeft niks te regelen, niks te printen, niks te plannen. Je weet waar je heen gaat. En dat maakt alles relaxter. De kinderen weten waar ze kunnen spelen. We hebben een vaste plek voor de hangmat. Zelfs de buren groeten we inmiddels met een knikje en een praatje over het weer.
Het is een beetje zoals kamperen, maar dan zonder de haringen, zonder de scheve luchtbedden, en zonder de “waar heb je de lucifers gelaten?”-stress.
ik zou niet meer terug willen
Soms vragen mensen of ik het mis: die afwisseling, elk jaar een andere plek. En ja, dat heeft zeker zijn charme. Maar eerlijk gezegd? Ik heb liever één fijne plek waar ik elk seizoen zie veranderen. Waar ik de vogels herken. Waar ik weet waar de zon opkomt achter de bomen, en waar het ‘s avonds precies windstil genoeg is voor een drankje op het terras.
Ik had nooit gedacht dat ik zo iemand zou worden. Iemand met een eigen chalet. Maar nu ik het ben, wil ik niet meer anders. Het heeft ons vakantiegevoel niet alleen makkelijker, maar ook rijker gemaakt. En dat is me meer waard dan welke designaccommodatie dan ook.
Dus nee. Geen ‘busted plastic chairs’ meer voor mij. Geen verrassingen, geen vergeten handdoeken, geen tochtige chalets met mysterieuze dekens. Alleen nog mijn eigen plekje aan de kust, waar ik het raam openzet en de vakantie gewoon begint.
